Een maand lunch en cappuccino: de eindstand

De oogst

Met een dochter blijkt elke dag buiten de deur lunchen iets teveel van het goede. Diaree, vermoeidheid, collega's die de dochter willen bezichtigen of gewoon huilerigheid -last van de zeurzak zoals vrouwlief dat noemt- gooiden roet in het eten. Achtentwintig keer lunchen is er dus niet van gekomen. Was het dan allemaal voor niets? Nee zeker niet. In ieder geval één iemand heeft al de vruchten van mijn noeste arbeid geplukt en dat maakt het allemaal de moeite waard. Aangemoedigd door deze mini-publieksprijs op twitter sluit ik af met de eindstand.

Classement Générale*

De gele trui van de lunches, het classement générale beoordeeld op lunch en cappuccino, is voor de Zwarte Ruiter. De beste cappuccino en een heerlijke hamburger. Meer heb je niet nodig bij de lunch (misschien een Leffe Blond, maar die hebben ze ook van de tap). Zit de Zwarte Ruiter vol? Ga dan naar de buren, ook prima cappuccino. Vanaf plaats 11 gaat het snel bergaf, niet naar toe gaan dus. Tot slot een eenvoudig te onthouden advies: mijdt Het Plein.
1. De Zwarte Ruiter
2. Zebedeüs
3. 't Achterommetje
4. Leuk
5. Zèta
6. Deluca
7. Rootz
8. Maison de la Forêt
9. Juliana's
10. Het Wapen van Den Haag
11. Engelhard
12. Bodega de Posthoorn
13. De Eeuwige Jachtvelden
14. Bread and Beans
15. Close
16. Scallywags


Het cappuccino klassement*
De echt goede cappuccino is zeldzaam. De Zwarte Ruiter won het algemeen klassement vooral door de fantastische cappuccino en wint dus ook de categorie cappuccino. Op de hielen gevolgd door Zèta. Op afstand volgen redelijke pogingen tot cappucino door de plaatsen 3 t/m 7. Engelhard is met nummer acht de waterscheiding in deze categorie. Deze positie verdient Engelhard niet door cappuccino te schenken, maar door te waarschuwen dat de automaat van slag was en het dus meer een café au lait zou worden, waardoor veilig voor de koffie kon worden gekozen. Vanaf plaats 9 krijg je zonder waarschuwing een café au lait -of erger- als je om cappuccino vraagt.
1. De Zwarte Ruiter
2. Zèta
3. Zebedeüs
4. Rootz
5. Leuk
6. Deluca
7. 't Achterommetje
8. Engelhard
9. De Eeuwige Jachtvelden
10. Juliana's
11. Het Wapen van Den Haag
12. Bodega de Posthoorn
13. Bread and Beans
14. Close
15. Maison de la Fore
16. Scallywags


Het lunch klassement

Een goede lunch is op meer plekken te krijgen. De top zeven is goed en de top vier is bijzonder goed. Maison de la Forêt wint het op de uitmuntende bediening.

1. Maison de la Forêt

2. 't Achterommetje

3. La Cantina di Pierino

4. De Zwarte Ruiter

5. Zebedeüs

6. Leuk

7. Deluca

8. Juliana's

9. Rootz

10. Zèta

11. Het Wapen van Den Haag

12. Bodega de Posthoorn

13. Scallywags

14. Bread and Beans

15. Close

16. Engelhard

17. De eeuwige jachtvelden

De roze trui

Een bijzondere vermelding voor La Cantina Di Pierino. De derde plek bij het klassement van de lunches is niet vanwege mindere broodjes, maar omdat het meer een afhaaltent is dan een lunchtent. La Cantina wint, naast de derde plek bij de lunches, dan ook met fietslengtes afstand het klassement van de afhaallunches, bij deze gebombardeerd tot de roze trui.

De groene trui

Sommige restaurants konden in het wiel van een tipgever naar de eindstreep spurten. In het klassement van de tips, de groene trui, was het een fotofinish. De tip van R., Maison de la Forêt en de tip van L., La Cantina, gooiden hoge ogen. Maar het ging om de combinatie van lunch en cappuccino. Daarom wint hier de tip van P. 't Achterommetje.

* La Cantina ontbreekt in deze klassementen omdat ze geen koffie en dus geen cappuccino schenken.

Maison de la Forêt

Vrijdag was de laatste dag van een maand thuis met dochter J. Tijd voor de laatste lunch. Ik was er al vaak langsgelopen en had het altijd als kansloos afgedaan, maar R. tipte anders. Daarom met het gezin bij Maison de la Forêt gelunched. Wat kun je je vergissen. Ik dan, niet R. De foto hiernaast -op verzoek van M. gemaakt door de blogger zelf- laat zien dat het hier een traditioneel ingericht restaurant is. We zitten in de tuin met uitzicht op het Haagse Bos. De bediening is uitmuntend. Het restaurant wordt vooral aangedaan door de upper class en die blijken een lunchgewoonte met de bezoekers van de Grote Markt te delen: alcohol bij de lunch. Omdat het hier witte wijn betreft en geen Leffe Blond, is de verleiding mee te doen makkelijk te weerstaan.

De brie op mijn broodje is lekker, niet de smakeloze brie die je meestal krijgt voorgeschoteld. K. heeft een wrapper met warme geitenkaas. De wrapper op het menu is naar mijn smaak ietwat te hip voor dit restaurant, maar het is ongelovelijk lekker. Van alle warme geitenkaas broodjes -en dat zijn er heel wat geweest deze maand- steekt deze er met kop en schouders bovenuit. Vooraf is er stokbrood met aïoli, daarmee is Maison de la Forêt uniek. Helaas is het niet echt lekker, volgende keer liever wat minder uniek. Het enige echte minpunt is de cappuccino. Die lijkt er niet op. Ik ruil deze met K. voor haar thee. Zij vindt slappe café au lait wel lekker.

Conclusie. Maison de la Forêt is een geweldige keuze voor de lunch. Vooral wanneer je wel zin hebt in geitenkaas en geen zin in cappuccino.

Morgen wordt de eindstand geblogged.

Zèta

Woensdag weer op het leukste plein van Den Haag wezen lunchen. September bleek precies dezelfde kaart als De Zwarte Ruiter te hebben en ze liggen met de keukenkant naast elkaar. M. wees mij hier al op en het zou dus best kunnen dat zij een keuken delen. Om deze maand niet twee keer bij dezelfde tent, ook al is het dan met een andere naam, te lunchen ben ik naar Zèta gegaan.

Ook Zèta doet aan binnen bestellen. Deze keer was ik erop voorbereid dat ik halverwege de lunch trek zou krijgen in bier, dus nam ik meteen een Leffe Blond mee. Die kwam van de tap, dus dat zijn alvast pluspunten. Als lunch was er een broodje makreelsalade. Pluspunten: origineel, want nog niet eerder gezien op een kaart en duidelijk huisgemaakt. Minpunten: er zat iets zoets in dat niet had gehoeven, maar er was vooral teveel mayo in verwerkt. Vette vis met vette mayo is vet vet. Tot slot nog een cappuccino besteld. Deze was supergoed. In mijn herinnering was die van de Zwarte Ruiter net iets minder sterk en daarmee lekkerder, maar het verschil is klein.

Conclusie. Ben je op de Grote Markt dan heb je keus zat. De cappuccino's doen nauwelijks voor elkaar onder en ook bij de andere café's aan dit plein stroomt de Leffe Blond uit de tap, dus kijk wat je het best bevalt op de kaart. Ben je niet op de Grote Markt? Loop er dan naartoe.

Juliana's

Dochter J. hield het een aardig eind vol, zodat we op de maandag bij Lapsang belandden. Daar was niet veel te beleven; op maandag zijn ze dicht. Al vaak geprobeerd hier te lunchen, maar dicht of al vol, het mag kennelijk niet zo zijn. Juliana's zit er dichtbij. Gelegen nabij paleis Noordeinde is gekozen voor een koningshuisthema. Op de bijbehorende website zegt Juliana's wellicht vragen te kunnen beantwoorden. Maar helaas, ook op die site blijft men het antwoord schuldig op de vraag waarom de cappuccino zo slap is, er ongevraagd cacao op wordt gestrooid en daar ook nog kaneel doorheen zit.

Het broodje geitenkaas is ok. Net niet genoeg gesmolten, maar verder geen gekke dingen. Op de bediening is niets aan te merken en de verse jus is lekker. Als je nabij het paleis trek hebt in een lunch kan Juliana's prima, mits je de cappuccino laat voor wat het is. Maar als je nog niet omvalt van de hongerklop zou ik zeggen: even Noordeinde richting centrum uitlopen naar de passage en je kunt naar Deluca of Leuk.

Deluca

Zondag met het gezin bij Deluca wezen lunchen. Deluca is net als hun website waar deze foto te vinden is groots opgezet. Het is hip en trendy met een grootstedelijke uitstraling: Je waant je in Milaan. Je kunt binnen zitten, buiten overdekt in de passage, of buiten in de zon. Het gezin koos voor het laatste.

Al eerder blogde ik over de tegenvallende cappuccino. De beste cappuccino van Den Haag verwacht je toch bij de Italiaan, maar deze ontstijgt het niveau van subtopper niet. Vriendin K. was overigens wel tevreden.

De bediening is goed. Ook hier heeft de bureaucratie toegeslagen met een onderscheid tussen obers waarbij je wel en obers waarbij je niet kunt bestellen. Dat is vervelend, maar wordt hier goed opgelost. Toen wij de verkeerde ober aanschoten kregen we niet het vermanende zinnetje "je kunt alleen bij mijn collega bestellen", zoals bij andere Haagse establissementen, maar werd ons toegezegd dat de ober die wel bevoegd was bestellingen op te nemen zou worden ingelicht. En bij woord werd daad gevoegd.

De lunch is goed. De geitenkaas met honing en pijnboompitten is mooi zacht gesmolten en de panini is ook lekker. De omringende lunchers grossierden in de tosti's en dat is logisch. Bijna evenveel als een panini voor de helft van de prijs.

Conclusie. De bediening is goed en de locatie en sfeer zijn top. De cappuccino is behoorlijk en de lunch is goed. Wie een broodje wil laten grillen kan dat beter onder de noemer tosti doen, dat is een stuk goedkoper.

Tringa erythropus

Woensdag bij de Zwarte Ruiter geluncht, op het leukste terrasjesplein van Den Haag. Bestellingen moet je binnen plaatsen. Dat is lastig als je alleen bent met een bugaboo en bijbehorende baby. Omdat dochter J. ‘s woensdags op de crèche went, was dit een uitgelezen mogelijkheid om hier te lunchen.

Uit de losse pols werd voor de cappuccinomelkschuim bij de koffie gekwakt, maar wat tot nog toe niet was gelukt in Den Haag lukt hier wel: een perfecte cappuccino. Schuimlaag helemaal goed, dat was bij Zebedeus en Rootz ook het geval, maar hier is de koffie ook lekker sterk en dat maakt de cappuccino een stuk beter.

Het zonnetje scheen en het voorafgaande tennispartijtje had de honger aangewakkerd. De bestelde hamburger werd gebracht en was heerlijk. Enige minpunt waren de gekaremeliseerde uien op het broodje, die wel wat veel toegevoegde suikers als hulptroepen bij het karameliseren hadden gehad. Maar verder helemaal perfect. En dat voor 5,5 euro, dan wil ik de bestellingen wel aan de bar plaatsen. Of het de meest economische keuze voor de uitbater is blijft de vraag. Wachtend op mijn hamburger had ik, op de meest alcoholische lunchlocatie van Den Haag, veel bierdrinkende collega-lunchers gespot. De trek in een lekker biertje was danig toegenomen. Maar de wandeling naar binnen en vooral de vraag waar ondertussen de nog niet geheel verorberde hamburger te laten staken hier een stokje voor. Zodat het wederom een keurige lunch bleef.

Conclusie. De Zwarte Ruiter heeft een top cappuccino en een hele goede hamburger voor een self-service prijs.

Scallywags: not my cup of tea

N. tipte Scallywags, in het Nederlands zou het Pietje Bell heten, als lunchtent. N. is hipperdepip en op de hoogte van de hotspots van Den Haag, dus kon een bezoekje aan Scallywags niet uitblijven. Nu nog wachten op het moment waarop docher J. de slaap kon ophouden tot voorbij het plein. Dinsdag was het zover. Het is een tearoom, misschien is de cappuccino daarom zo vies. Nu al is duidelijk dat dit de allerslechtste cappuccino is die ik deze maand zal drinken. De koffie smaakt als koffie van een warmhoudplaatje, jaren tachtig voetbalkantinestijl. Tip voor de tearoom: haal de cappuccino van het menu of kies voor een beter alternatief.

The Scallywitch werd op het lunchmenu aangeprezen met de woorden 'just try it'. Dat laat ik met geen twee keer zeggen. Lichte teleurstelling toen dit een english breakfast bleek te zijn. Dat is deze luncher niet gewend zo tussen de middag. De gebakken eieren zijn evenwel perfect. Het wit gaar en de dooier zacht, zo zou ik ze ook wel willen maken. Het worstje is droog. De rest voldoet. De prijzen vind ik aan de hoge kant gezien de locatie. Conclusie. Not my cup of tea.

Bodega De Posthoorn

L. en N. tipten Bodega De Posthoorn voor de lunch. Niet uit eigen ervaring, maar omdat in de zoektocht naar beste lunch en cappuccino dit stukje Haagse historie niet mag ontbreken. Na het lezen van de beschrijving op de menukaart: "Bodega De Posthoorn is een uniek eet- en drinkétablissement met die typische Haagse grandeur en ouderwetse gastvrijheid...waar schrijvers, kunstenaars, journalisten en politici elkaar ontmoeten", was ik het van harte met hen eens. Bij de Bodega zelf dacht men er anders over. Wat het precies was -dochter J., mijn trainingsjack, of het feit dat ik als amateurblogger nauwelijks door kan gaan voor schrijver of journalist- dat weet ik niet, maar de ouderwetse gastvrijheid bleek niet voor mij bestemd.

Na een matige cappuccino, strandde de poging om een lunch te bestellen bijna op de restanten van de ambtelijke bureaucratie van de voorloper van TNT-post. Na verschillende pogingen tot oogcontact werd bij het aanschieten van een van de bedienden gemeld dat ik alleen bij een collega kon bestellen. Passend bij de locatie gekozen voor een old-school gerecht; de uiensoep. De prijs viel mee, de smaak niet. Een laf soepje. Conclusie: eten is matig, service is slechter dan op het Plein. Na het lange wachten, moest dochter J. ter plekke worden gevoerd. Die nam in stijl afscheid.

Jura Ena 3

Eind vorige week zat een lunch buiten de deur er niet in. Donderdag kwamen collega's R. en M. dochter J. bewonderen. Vrijdag en zaterdag kwamen de schoonouders langs zodat ik kon helpen bij het leggen van nieuw gras in de tuin. Tijd voor een test van de thuiscappuccino en een hertest van La Cantina.

Voor de cappuccino zijn we aangewezen op de Jura Ena 3, uitgerust met een Easy Auto Cappuccinatore. Dat valt alleszins mee. Het melkschuimlaagje kan zich net niet meten met subtoppers zoals 't Achterommetje en Leuk, maar hij wordt wel wat sterker gezet en is daarom minstens zo lekker.

La Cantina doet het ook in de tweede en derde ronde goed. Minpuntje: nogal wat broodjes worden standaard met gewone mozarella, i.p.v. buffelmozarella, geleverd. En afwijken van de standaard blijkt lastig. Het vervangen van de buffelmozarella op het broodje capresse -met pesto i.p.v. basilicum- doet de prijs stijgen van 3,5 naar 8 euro. Dat is een wel heel fors prijsverschil, waar op zijn hollands voor wordt gepast. Terwijl de broodjes worden gemaakt blijkt er ook een broodje buffelmozarella met pesto voor 4,5 euro op de kaart te staan; volgende keer maar eens kijken of met tomaat daarbij 3,5 euro extra kost, of dat die constructie voor wat minder kan. Thuisgekomen deert het allemaal nietmeer: gegrilde aubergine met mozarella, vitello tonnato, de caprese en de wildzijnsalami met schapenkaas. Het is allemaal lekker.

جميل

Woensdag zou dochter J. zich van 10 tot 15 uur op de crèche vermaken. Een mooie kans om een lunchtent te bezoeken die net te ver ligt voor een wandeling met dochter. Scallywags -door N. getipped- stond op het programma. Helaas, dit plan viel in het water. Dochter J. hield het wel uit tot net voorbij het Plein en zo belande ik bij Leuk. De woordspeling is snel gemaakt, maar Leuk is ook gewoon nice, nett, beau, Carino, Hoş, 好的, جميل

Net als 't Achterommetje is Leuk een meidentent en de kwaliteit van de cappuccino is vergelijkbaar. De bediening is super. Na alle hamburgers deze keer een salade van blauwe kaas, peer en walnoten. Die is prima . Alleen de keuze voor een zurige dressing in plaats van een zoetige dressing is minder. De verse jus is lekker. Het prijsniveau is ok en op het terrasje zit het heerlijk in de zon. Dochter J. melde zich vlak na vertrek voor haar eigen lunch. Op het terras van Deluca neergestreken om in die behoefte te voorzien. De bijleverde cappuccino van Deluca bleek tot mijn verassing een goede middenmoter: vergelijkbaar met de meidententen, minder dan Zebedeüs of Rootz.

Conclusies. Italianen maken niet altijd betere cappuccino en de betere lunch vind je bij meidententen. Bij 't Achterommetje is het eten beter, maar bij Leuk kun je heerlijk in de zon zitten.

Not so close

Bij Rootz liggen de wortels van de relatie van mij en mijn lief. Gezien de ontwikkeling die de keuken daar doormaakte komen we al een tijdje niet meer bij Rootz, ook al mogen we graag terugdenken aan die begintijd. Omdat dochter J. in de Bijenkorf in slaap viel maandag toch bij Rootz voor cappuccino met appelgebak aangeschoven. Hoewel ik in de looproute zat werd ik door de bediening genegeerd alsof ik op het Plein zat. Als je terras uitkijkt op de mediamarkt moet je het misschien toch iets meer van de service hebben. Verrassend genoeg was de cappuccino perfect. Samen met Zebedeüs de beste cappuccino tot nu toe. De appeltaart was niet bijzonder, maar wel ok. Het serviceniveau is constant: om de rekening te voldoen ben ik maar naar binnen gelopen.

Dinsdag viel dochter weer rond het Plein in slaap. Tweede poging dus om daar goed te lunchen. Bij Cloos had ik een aantal keer 's avonds goed gegeten, dus die gok durfde ik wel aan. De bediening is wel ok. Ik werd snel geholpen en ik kreeg een nieuwe cappuccino als het kopje kapot blijkt. De aandacht krijgen voor de rekening bleek moeilijker, maar ik zatook een beetje uit de route. De lunch is teleurstellend. De cappuccino is veruit de slechtste tot nu toe. De serveerster beloofd dat de bruine triangel met oude kaas, tomaat en bascilicum genoeg is voor een lunch. Voor minder dan 4 euro lijkt dat op het Plein te mooi om waar te zijn. Dat is het ook. Genoeg is het wel, maar de oude kaas, zijn voorverpakte rechthoekige plakken en de basilicum is pesto, die verdacht veel smaakt naar pesto uit een potje. Pluspunt: het is beter dan de Eeuwige Jachtvelden.

Conclusie. De bediening is wat beter bij Cloos dan bij Rootz. Het eten is niet zo close: Rootz is veruit de betere. Binnenkort weer eens met mijn lief terug naar onze wortels.

't achterommetje

Vandaag met P&Y en het gezin bij t' Achterommetje wezen lunchen. P. ontpopte zich als een Den Haag kenner die de gezellige lunchroom "verstopt tussen de Spuistraat en de Passage" wist te vinden. Heerlijk lang kunnen lunchen, omdat dochter J. na haar slaapje met vier schoten om uit te kiezen prima bezig gehouden kon worden. 't Achterommetje is nogal een meidentent -veel thee geserveerd in een kek blikje, vlaggetjes in KitschKitschen-stijl en bediening die de dubbele tosti afraad "omdat je die niet op krijgt”- maar in gezelschap van je vriendin kun je je hier als man ook prima vertonen en er staat zelfs hamburger op het menu. Ik, K. en Y. hadden broodjes met goede combinaties zoals oude kaas, vijgenjam, rucola en gecarameliseerde witlof. Heerlijk en het ligt qua prijsniveau 1 a 2 euro onder Normaal Haags Peil. P. trapte in het enkele tosti verhaal. De tosti liet vervolgens langer op zich wachten dan nodig was: stukjes roet en restanten honger waren zijn deel. Verder is er eigenlijk geen kritiek te bedenken. De espresso was lekker, de verse fruitdrankjes waren vers, de cappuccino behoort niet tot de top maar verdient de naam cappuccino wel. De dames waren zelfs heel tevreden over dit laatste drankje. Conclusie. Een absolute aanrader voor de lunch.

Engelhard

Geen lunch vandaag, maar koffie met appelgebak. Midden in de Theresiastraat zit op het drukste punt patisserie, croissanterie, tearoom & chocolaterie Engelhard. Van binnen is er sinds de glorie tijd van The King of Pop niks meer veranderd. In de uitlaatgassen van parkerend en lossend verkeer zijn op de stoep bij wijze van terras wat tafels en stoelen neergezet. Ondanks dit is er altijjd veel volk. Dat belooft veel goeds. Al een paar keer vergeefs langs gelopen , omdat het terras vol zat. Vandaag was er plek voor het hele gezin. Als we cappuccino bestellen worden we gewaarschuwd dat de machine na de stroomstoring niet goed werkt en dat het meer koffie verkeerd wordt. Blij dat ze het verschil kennen kiezen we voor gewone koffie. De koffie is lekker. De appeltaart is teleurstellend klein. Na de eerste hap blijkt dat niet meer erg te zijn. Geen flauw idee waarom er zoveel volk hier in de uitlaatgassen zit. Zo moeilijk is appeltaart echt niet.

Hamburger deel 2

Vandaag met dochter J. en ega K. naar de stad. Het Plein links laten liggen want de stroomstoring rekte van Den Haag centraal tot aan het centrum van de democratie. Een andere keer terug naar het Plein voor een lunch op die locatie die wel lekker is. K. stelde Lapsang voor. Maar met Lapsang wil het niet lukken: deze keer zat het vol. Dat is jammer want uit een pre-bloggend leven weet ik dat ze lekkere cappuccino en appeltaart hebben. Ten einde raad bij Het wapen van Den Haag neergestreken. Voor de Oosterlingen die eens willen mijmeren over vroeger een aanrader: je waant je zo in Emmen, Zwolle of Groningen.

In de herkansing hier de hamburger geprobeerd. Vergeleken met gisteren twee euro goedkoper, lekkerder en -zoals het een 'wapen van' betaamt- meer. Op een Italiaanse bol, het hoort niet maar smaakt wel beter dan zo'n muffe 'sesame bun'. Mijn disgenoot had tomatensoep en een kroket op brood. Allemaal niet spectaculair, maar wel prima. Het prijsniveau is net iets prettiger dan normaal in centrum Den Haag.

De cappuccino zag er heel echt uit met een figuurtje in het schuim, maar bleek te weinig schuim te hebben en verdacht veel te smaken naar de lunch van dochter J: melk. Geen schijn van kans dat ik terugkom voor de cappuccino met Zebedeüs en Lapsang op loopafstand. Neem voor de lunch e (schoon)ouders mee naar het Wapen, maar loop met je eerste date even door naar Zebedeüs.

Hamburger op het plein

Vandaag een topdag gehad. Dochter J. was helemaal in haar hum. Zelfs De Eeuwige Jachtvelden kon dat niet verpesten. Om 11.15 met wandelwagen richting stad en om 11.45 begon dochter vlak voor het Plein in te dommelen. Inmiddels heb ik wel geleerd dat je dit soort kansen niet moet laten liggen. Dus de beoogde bestemming Lapsang gelaten voor wat het is en op het Plein op advies van collega E. bij De Eeuwige Jachtvelden aangeschoven. De cappuccino was matig. Sterker dan gisteren bij B&B, maar het schuim nauwelijks beter. De espresso aan het eind was wel lekker. Koffie zetten kunnen ze dus, alleen het melkschuimtrucje lukt nog niet. Zoals altijd bleek serveren op het Plein weer net iets moeilijker dan elders in Den Haag, gelukkig bleef Janne lekker slapen en kon ik lezen hoe Odysseus de Cycloop tuk had. Tussendoor kreeg ik een broodje carpaccio aangeboden, maar dat weigerde ik beleefd tot genoegen van mijn buurvrouw die het had besteld. Spijt als haren op mijn hoofd nadat ik mijn hamburger kreeg (kon E. niet weten, die is vegetarisch). Het broodje was oud en droog. Na twee happen besloten om het vlees dan maar apart op te eten en het broodje te laten voor wat het was. Dat bleek niet veel beter. Als ze hier 960 cent voor vragen, dan is de prijs van paneermeel kennelijk erg hoog. Conclusie. Niemand moet hier eten -ook Odysseus niet- een beter alternatief voor hamburgers vind je om de hoek.

Bezuidenhoutse broodjes

Dinsdag de tip van P. om broodjes te laten bezorgen niet hoeven opvolgen. Tussen de buien door in Bezuidenhout wezen lunchen bij La Cantina Di Pierino, op advies van L. die daar regelmatig een broodje haalt. Na de Franse sferen van maandag zit ik nu helemaal in Italië: La Cantina ziet er uit als een kantine, maar het broodje is uitmuntend. Gegrilde aubergine met gedroogde tomaat en artisjokkenharten. Helaas heeft deze Italiaan geen koffie. De San Pelligrino Limonata die dit vervangt blijkt heerlijk. Op het terras schijnt een zonnetje en de stoelen zijn droog. Het genot is van korte duur omdat dochterlief de nodige beweging opeist.

Vandaag met R. wezen lunchen om de hoek bij Bread and Beans. De cappuccino is dramatisch. De salade geitenkaas van R. ziet er goed uit en wordt geleverd met twee sneden bruin brood. Het smaakt ook naar behoren volgens mijn disgenoot. Mijn tripledekker geitenkaas met gegrilde groenten bestaat uit twee delen. De gegrilde groenten blijken blokjes aubergine, paprika en groene olijf waarvan sommigen gebakken, maar de meeste rauw zijn. Gegrild zijn ze geen van allen. Een teleurstelling na de ervaring van gisteren. Het onderste deel van de tripledekker bevalt beter. veel geitenkaas, wat spek, rucolla en frambozendressing. Maar dat had R. ook allemaal in zijn salade. Volgende keer dus salade bij B&B. De espresso na blijkt koffie in een klein kopje. Misschien kan B&B hun espressomachine aan La Cantina kwijt, die weten er vast wel raad mee. Voor de koffie hoef je in ieder geval niet naar B&B en ik weet waar ik voortaan mijn broodje haal in Bezuidenhout.

Dag 2. Vakantie in Nederland

Ramen en deuren open, koffie erbij en een magnifiek uitzicht op een stortbui. Gisteren bij Zebedeüs gelunched in de schaduw van een kastanje. Net Frankrijk tijdens de Tour. Je verwacht elk moment dat Mart Smeets aanschuift om de Avondetappe te presenteren. Maar gelukkig zit Zebedeüs toch echt in Den Haag. De bediening was snel en liet ook het meegebrachte flesje opwarmen. Cappuccino en espresso waren heerlijk. Het broodje brie met honing, appel, en walnoten was met euro 7,5 een beetje overprijsd. Het opgewarmde flesje werd door dochter gewaardeerd en compenseerde ruimschoots voor het broodje. Hier gaan we vaker heen, want uit ervaring weten we dat de andere broodjes op de kaart wel hun geld waard zijn. Vrees dat ik vandaag de tip van P. moet opvolgen en de broodjesbezorgzaken ga testen.